Bana Ne Yaptın - Cem Adrian

(Bugün günlerden hiç benim adim yok. Kanatlaniyor içimden binlerce siyah kelebek. Savruluyor rüzgârda yaprak gibi
Kalbim, uzaklarda bir yerde. Kalbim kayip.)
Sessiz, yorgun, agir, gözkapaklarim kapaniyor yine... Yine.
(Karanliga dokunabiliyor sanki ellerim.)
Yikik, dökük, bu sehrin duvarlari birer birer üstüme yikiliyor yine.
(Sadece sesler duyuyorum..)
Yine...
(Ayak sesleri uzaklarda..)
Kus sürüleri terk ederken bu sehri, ardinda yoksul ve kimsesiz çocuk gibi birakiyor yine...
(Susuyorum.)
Yine...
(Sessizlik keskin..)
Ve sonbahar sinsice yaklasarak pesinde köpek gibi bir yalnizligi üstüme sürüklüyor yine...
(Bekliyorum)
Yine...
(Beklemek keskin)
Sözler hep yalan! Yeminleri unut!
Bir veda bir sebepsiz tokat gibi çarpiyor yine...
(Burdan gitmem gerek)
Yüzüme...
Sarkilar yalan! Duyduklarini unut!
Bir hikaye rüzgarin ellerinde savruluyor yine...
(Herseyi unutmam gerek)
Yine!
Kestim! Akittim! Damarlarimdaki kanimda akan o kirli siyah yalanlari!
(Acimiyor bileklerim)
Olmadi!
(Acimiyor hiç)
Sildim! Çikardim! Yüzümden kazidim yüzüme çizdigin o siyah derin yazilari!
(Acimiyor ellerim avuçlarim)
Olmadi!
(Acitmiyor hiçbirsey)
Kustum! Tükürdüm içimde senden kalan o keskin o acitan hatiralari!
(Acimiyor tenim, ve acimiyor)
Olmadi!
(Dokundugun yerler)
Söktün! Defalarca diktim o küçük ellerinle açtigin ve sizlayan bütün yaralarimi!
(Acimiyor artik kalbim)
Olmadi!
(Kalbim)
Bana ne yaptin... Ne yaptin... Ne yaptin... Ne yaptin çocuk!
(Sadece sessizce durdum ve öylece izledim bir melegin ellerindeki ellerimin izlerini.)
Niye yaptin... Niye yaptin... Niye yaptin ahh çocuk!
(Sadece sessizce durdum ve öylece izledim bir melegin ellerindeki kaderimin sökülüsünü.)
Bana ne yaptin... Ne yaptin... Ne yaptin... Ne yaptin çocuk!
(Sadece sessizce durup öylece izlemek istedim bir melegin ellerindeki kalbimi.)
Niye yaptin... Niye yaptin... Niye yaptin ahh çocuk!
(Sadece öylece durup sessizce izlemeyi istedim, sadece bir melegi sevmeyi.)
Göremiyorum, duyamiyorum artik dokunamiyorum çocuk!
(Hep bir sey eksik gibi ve hep bir sey yarim ve hep bir sey yok artik sanki.)
Anlatamiyorum anlatamiyorum artik aglayamiyorum çocuk!
(Ne bir isik var ne de bir sarki artik sokaklarinda bu kaybetmis sehrin)
Inanmiyorum inanmiyorum artik inanamiyorum çocuk!
(Ne bir isim var duvarlarinda, ahh ne de okunabilen bir cümle.)
Bilmiyorum bilmiyorum artik sevemiyorum çocuk!
(Sadece sessizce durdum ve öylece izledim bir melegin ellerindeki ölümümü.)
Ne yagmur, ne kar, ne yüzüme vuran rüzgar, canimi yakan acitan sonbahar, daha dinmedi çocuk!
(Öyle beyaz)
Seni silmedi çocuk!
(Öyle maviydi ki)
Alev alev yanan kirpiklerinde saçilan kivilcimlarinla baslayan bu yangin daha sönmedi çocuk!
(Öyle güzeldi ki ve öyle..)
Sönemedi çocuk!
(Öyle masum ama... )
Bu viran sehirde, bu viran hikaye henüz bitmedi!
Bitmedi bitmedi bitmedi çocuk!
(Öyle yanlis öyle...)
Bitemedi çocuk!
(Öyle yanlis ki ve öyle... )
Bu aciz sarkilar, bu aciz dualar seni geri getirmedi getirmedi getirmedi çocuk!
(ve öyle çocuk)
Dönmedin çocuk!
(Kalbim...)
Bana ne yaptin... Ne yaptin... Ne yaptin... Ne yaptin çocuk!
(Tüm maviler kirli simdi ve tüm beyazlar utanç içinde ve sadece uyumak)
Bunu niye yaptin... Niye yaptin... Niye yaptin... Niye yaptin çocuk!?
(Uyumak istiyorum... )